مثل یک پاییز

 جهان بزرگیست که هر کداممان فراخور استعدادهایمان گوشه ای از آن را می فهمیمیکی از پنجره خانه اش شفق قطبی می بیند یکی دریا و یکی خانه اش روبروی یک کارگاه قدیمی آهنگری است و گذر مردم اعصاب خراب را می بین مثل یک پاییز...ادامه مطلب

دیدی که اول صبح آن پرنده که خوب می خواند چه زود از دشت ما رفت؟دیدی که شیر دیگر در اینجا دل و دماغ شکار نداشت و گله را جمع کرد و رفت ؟دیدی که پرستو حتی برای مژده بهار هم دیگه به اینجا پر نمی کشد ؟راستی مثل یک پاییز...ادامه مطلب

نه پرستوی مهاجر برود از یادش
که به محض غنچه برسد از پس فصل

نه درختی شده یادش برود که پس از عریانی در شب و سردی دی
آنچنان سبز شود
که به مرداد تو یادت برود سردی و محنت آن فصل زمستانی را

و نه فردا بکند پاک فراموش
که غم و غربت دل را
ببرد پشت همان کوهی که
غصه های تو از آن آمده است

دل من روشن از آن فرداییست
که در آنجا همگی خوش باشیم
چه کسی گفته محال است آنجا؟؟

به خدا از اینجا تا همانجا
فاصله یک قدم است پس بیا رقص کنان برداریم......

مثل یک پاییز...

بررسی از مرجع پاییز طبق کپی رایت سال 97 هم رسید هر چه امید در ذهنمان پایه کرده بودیم تا آینده ای بر آن سوار کنیم برای نسل من سوخت اعتقادات یک نسل را مثل غبار از روی ماشین های گرانقیمتشان شستند نفت سر سفره ما شد کمک هزینه عیاشی مثل یک پاییز...ادامه مطلب

پدر بزرگم نزدیک ده سال پیش از دنیا رفت .فاصله سنی زیادی با من داشت و با توجه به سیر سریع تحولات در صده اخیر به جرئت میتوان گفت در دنیای متفاوتی زندگی میکرد .یک کارگر دوچرخه سازی بود که بعد ها اوستا شد .در جوانی ازدواج کرد و صاحب چندین فرزند شد .زمانه در دوره او طوری بود که میتوانست با پولی که از راه کارگری در می آورد برای خودش بهترین وسیله نقلیه زمان خودش را بخرد . یک خانه 700 متری در شهرستان خودشان داشت  که وسط خانه حیاط بود و یک حوض آبی بسیار بزرگ و چند درخت و مرغ و خروس و ....فکر کن که یک روز پاییز در ایوان حیاط بزرگ خانه خود نشسته و پاییز میزند میبیند که چگونه درخت انجیر خانه برگ هایش رنگین میشود خرمالوهایش میوه میدهد و....سهم من (با حدود 70 سال اختلاف در همان سن و سال ) :بعد از 20 سال درس خواندن و 10 سال کار کردن مستمر یک خانه 70 متریپنجره هایش رو به کوچه رنگ و رو رفته و درختان بی رمقمن دیده ام همین چنار بی بار جایی که شرایط مهیا باشد چگونه زیبا میشود ولی درختان چنار خیابان ما کم برگند .ترافیک از صبح ساعت 6 شروع میشودبا موتور از لای ماشین های حریص برای کمتر در ترافیک ماندن و رسیدن به محل کاری که ...آری پدر بزرگ خوش بحالت توانستی تمام حالت های مردانه خودت با بالفعل کنیتوانستی از زندگیت لذت ببری  همیشه در خانه ات مهمانی بود و تو از مخارجش نمیترسیدیبرای خودت کسی بودی قا مثل یک پاییز...ادامه مطلب

عمرم گذشت و حواسم نبود که پدرم چقدر شکسته شده است حالا که به او نگاه میکنم کوله باری از سالها کار و زحمت صادقانه برای زندگی کمرش را خم کرده است پدرم امروز نمیتواند مثل سابق راه برود و حسابی پیر شده است . چهره مردی ساده و سخت کوش که صبح ها زودتر از همه از خواب بر خواست و هیچ وقت در کارش تاخیر نکرد . مثل یک پاییز...ادامه مطلب

پری کوچکم امشب چه پاییزی شده حالش تمام غصه هاش انگار                      فرو می ریزد از بالش نه از کوتاهی امروز                       نه از خوابی که می آید به چشم قرمز خورشید                                            نه از پروانه های مرده این شهر دود اندود که او دلگیر از آدمهاست هوا خاکستری رنگ است افق خونین            ولی این هم نمی پاید زمین  رو سوی تاریکیست دلش دلگیر از آدمهاست محبت را به هر کس یادگاری داد                      در انباری سرد خاطرش گم شد دلش را سوی هر آواز جانسوزی سپرد آنهم دروغین بود                         و تا یا مثل یک پاییز...ادامه مطلب

سلام اول عذر خواهی به خاطر وقفه طولانی که واسه آپ کردنم افتاد و این که به هر حال الان وب لاگم ۵ ساله شده و دلم نمیاد رهاش کنم دیگه این که باز با تاخیر سال نوتون مبارک . سال نوی شلوغی رو در پیش دارم که مثل برق یک ماهش گذشت و فقط ۱۱ ماه کوتاه باقی مونده امیدوارم اونچه که از خودم توقع دارم رو توی این یه سال تحقق ببخشم کلا چون طبعم با ادبیات به هم آمیختس هر چقدر حالم گرفته باشه یه شعر خوب حالم رو خوب میکنه دو تا تجربه خوب داشتم این هفته که می خوام با شما هم شریکشون بشم ۱. عشق قابیل است قابیلی که سرگردان هنوز                کشته خود را نمی داند کجا پنهان کند مثل یک پاییز...ادامه مطلب

سرزمینی که هنوز پابرجاست

 

به خاطر آرش هایی که صبحدم از ستیغ البرز بالا رفتند و دیگر پایین نیامدند .

 

چه عروج شایسته ای

مثل یک پاییز...

حالم عجیب گرفته است  نه به خاطر غربت انسان هبوط کرده  نه از دست باز شیطان نه از غربت خدای بالا نشسته  زمین انگار جای زندگی نیست .  آخر چندگاهیست که آسمان را ابرهای تیره ای گرفته اند که نمی بارند مردم سایه روی سرشان افتاده و انگار نه انگار روزی این آبادی خورشید داشت . آدم ها آنقدر به دایره کوچک زندگی سرشان گرم است که یادشان رفته زمین دایره بزرگتریست و در این دایره غیر خودشان دیگرانی هست . آری دلم گرفته است . نه به خاطر فرشته ای که دم صبح ناامیدانه از زمین رفت. نه به خاطر حال بد گلی که در میان غربت و دود و دم یک خیابان پایین شهر اصلا از لای بوته اش نشکفت  ن مثل یک پاییز...ادامه مطلب